Τα μεσα και τα εξω..

Πες μου , αγαπημενε αναγνωστη τι καταλαβαινεις με τη λεξη "μεσα".

Η αληθεια ειναι οτι μπορουμε να βρουμε πολλες σημασιες.

- Τα μεσα μαζικης συγκοινωνιας.
- Τα μεσα μαζικης ενημερωσης.
- Αυτος που εχει τα μεσα παραγωγης.
- Αυτος που εχει τις ακρες παραγωγης.
- Μεσα στο σπιτι.
- "ΜΕΕΕΕΕΣΑΑΑΑΑΑ ΡΕΕΕΕΕ!"

Η πλακα ειναι οτι οταν ο θεος εδωσε αυτη τη λεξη στους ανθρωπους φροντισε να ειναι η μονη που ολα αυτα τα παραπανω νοηματα της συνδεονται σε συνδυασμους ανα τουλαχιστον δυο μεταξυ τους. Που να ξερε οτι θα γεννιονταν Πρετεντερηδες ομως..



Δε θελω να αναφερθω ακομα στα της χτεσινης μερας και στο "νοημα των ημερων" - φραση κλισε πια που συνοδευει τετοιες "επετειους". Μ'αρεσει να εξεταζω γεγονοτα με βαση τα παρελκομενα τους, τις παραπλευρες συνεπειες τους. Πειτε με ανωμαλο.

Απο καιρο λοιπον τα ΜΜΕ ειχαν αρχισει μια συστηματικη επιχειρηση εξημερωσης του πολιτη, καλλιεργωντας πραγματικα κλιμα τρομοκρατιας. Η καλλιεργια της αποδειχθηκε ιδιαιτερα προσοδοφορα κ απεδωσε καρπους στο 3μερο που μας περασε, με αποκορυφωμα τη χτεσινη ημερα που κατεβηκα στο κεντρο κατα το απογευμα να αντικρυσω σκηνικο βγαλμενο απο αλλη πολη. Κυριολεκτικα τρομαξα οταν δεν ειδα ΚΑΝΕΝΑΝ να κυκλοφορει στην Αδριανου στις 7 το βραδυ.

Τρομαξα οταν η Ερμου κι η Πανεπιστημιου μαζι φιλοξενουσαν λιγο λιγοτερο κοσμο απο οσο φιλοξενουσε την ιδια ωρα ο κεντρικος πεζοδρομοςτης συνοικιακης πολης οπου διαμενω . Τρομαξα οταν ειδα κεντρικη καφετερια της πολης να κατεβαζει ρολα στις 10 παρα το βραδυ. Τρομαξα .. αλλα οχι απο τα ΜΜΕ. Εγω τρομαξα που τρομαξατε.

Μεσα λοιπον.. και ολοι μεσα. Αντιλαμβανεστε τι εγινε; Τι μαχη κερδισανε; Πιστευετε οτι ο καναπες ειναι ασφαλεστερος ;

Ποτε θα καταλαβουμε οτι ειμαστε περισσοτεροι; Και οτι για να κερδισει μια μικρη μεριδα τους "περισσοτερους" πρεπει να τους (μας) κανει εσωστρεφεις; Καναπε με καναπε κερδιζουν αυτη τη μαχη.

Μεσα ενημερωσης, μεσα εξουσιας, μεσα καταστολης, μεσα μπαχαλακηδων. Ολα λειτουργουν αψογα αναμεταξυ τους και μας κλεινουν μεσα στα σπιτια μας , κατοικον φυλακισμενοι απο τις ιδιες μας τις επιλογες!

Ποτε θα καταλαβουμε οτι αυτο που ζουμε δεν ειναι δημοκρατια. Οσο δινουμε εμεις οι ιδιοι τετοια δυναμη στα παραπανω μεσα.

Αφιερωμενο...

Για οταν το δεις τελος παντων... :)

Παιχνιδι υπομονης..

Χαιρετε χαιρετε. Ηρθα....

...

...

...

Εϊ ! Ειναι κανεις εδω; Καλα φυγατε ολοι; Δεν πειραζει εγω θα τα πω. Θα ριξω το δικο μου μπουκαλι στον ωκεανο ελπιζοντας οπως λεει και το ασμα, καποιος να το βρει.

Ερχονται στιγμες λοιπον που αισθανεσαι την αναγκη για αλλαγη. Οχι δεν ειμαι πασοκος. Αλλαγη στην ζωη σου εννοω. Μεγαλη κουβεντα. Παραπανω απο τους μισους ανθρωπους που ξερω θελουν μια αλλαγη στη ζωη τους. Αυτο δεν ειναι προβλημα, καλο ειναι να αλλαζει κατι εστω και αν δεν ειναι βεβαιο οτι θα πετυχει η αλλαγη. Η ελπιδα οτι θα πετυχει αρκει. Το προβλημα ομως ειναι οτι οι περισσοτεροι απο αυτους που θελουν την αλλαγη στη ζωη τους, δεν την κανουν.

Ισως γιατι φοβουνται να ρισκαρουν. Ισως γιατι δεν μπορουν να ρισκαρουν (κοιτανε δηλαδη στον παγκο τους και βλεπουν οτι εχουν τελειωσει οι αλλαγες). Ισως γιατι το παιχνιδι ειναι μιλημενο και ειτε την κανουν την αλλαγη ειτε οχι, διαφορα δε θα δουν. Και το ερωτημα ειναι ποτε την κανουν;

Οταν τα χεις χασει ολα για ολα. Οταν εισαι στον πατο-δεν-παει-παρακατω. Συνηθως τοτε ειναι αργα βεβαια, εχει χαθει το παιχνιδι, αυτο δε σημαινει ομως οτι τα παρατας. Εχει κι αλλα παιχνιδια στη συνεχεια που πρεπει να δωσεις. Αυτος ακριβως ειναι και για μενα ο ορισμος του νικητη: να πηγαινεις απο ηττα σε ηττα χωρις να τα παρατας.

Βεβαια η υπομονη σε ολους τους ανθρωπους ειναι σαν ενα πηγαδι με νερο. Παιρνεις, παιρνεις, παιρνεις, σε καποια στιγμη εξαντλειται. Γι'αυτο υπαρχουν ομως οι γειτονες σου. Μπορεις να ζητησεις νερο απο αυτους αν σου στερεψει. Μονος σου δεν μπορεις να τα βγαλεις περα, χρειαζεσαι και στηριξη δικων σου ανθρωπων που θα σε βοηθησουν να φτασεις στο τερμα.

Και οταν τερματισεις, ανεξαρτητως της σειρας που πετυχες, ξερεις οτι τουλαχιστον εφτασες στο τερμα... κοπιασες. Και την επομενη φορα ο κοπος αυτος θα αποδωσει.

Καλη αρχη, λοιπον, στο νεο σου αγωνα φιλε. Δεν ξερω αν θα νικησεις ή οχι, στο τερμα ομως θα ειμαι εκει να σου σφιξω το χερι.

Και ολα πηραν το δρομο τους..

Καλημερα καλησπερα καληνυχτα..

πραγματικα αγαπητε αναγνωστη και αναγνωστρια, οχι δεν τρελαθηκα. (Τουλαχιστον οχι περισσοτερο απο οσο ηδη εχεις διαπιστωσει). Οι 3 παραπανω χαιρετισμοι ειναι σωστοι δεδομενου οτι κι εγω δεν θυμαμαι ποτε κοιμηθηκα τελευταια φορα! Το μονο που ξερω ειναι οτι ειμαι ξενυχτης και συνεχιζω σαν ξημέρης.

Εχει πλακα να διασταυρωνεσαι με 2 κοσμους οι οποιοι δεν συναντιουνται ποτε τους (τους ξενυχτηδες και τους αλλους). Ειναι σαν να αυτοαναγορευεσαι διαμεσολαβητης πχ Ρωμαιων και Γαλατων. Ποτε δεν ξερεις απο που θα φας (πρωτα) το ξυλο, εισαι τοσο χρησιμος στην κοινωνια οσο ενας κνιτης και τοσο υπαρκτος οσο οι καθαρες κουβεντες του Κωστακη.

Αλλα στην τελικη τι νοιαζει την μπλογκοσφαιρα τι ειμαι, αν τρελαθηκα (ακομα) ή οχι; Κανεναν δε νοιαζει. Κανεναν; Η' μηπως νοιαζει ενα μικρο Γαλατικο χωριο και τους κατοικους αυτου; Αυτουνους που ηρθαν στη Γη απο το Σειριο και εχασαν το διαγαλαξιακο τουριστικο πουλμαν που θα τους πηγαινε πισω; Αυτους που εμελλε το σωτηριο ετος 2012 να γινουν υπερδυναμη στη Γη κατα Λιακοπουλο, αλλα επειδη ο Θεος ηθελε να τους κλεψει τη δοξα προκυρηξε απο τωρα διαγωνισμο (σε συνεργασια με το ελληνικο δημοσιο) για τη συντελεια του κοσμου;

Ναι! Ναι αγαπημενε και αγαπημενη! Τους νοιαζει! Γιατι ο γραφων εκτος απο δεινος μπλογκερ τελεί και εκωλαπτομενος (σωστα το γραψα;) Ηλεκτρολογος Μηχανικος! Ο οποιος υποτιθεται οτι ξενυχταει για να διαβασει ΣΗΕ, μα τη γυαλιστερη καραφλα του Κλαδα! Και αν δεν κατσει να τα μαθει, αργοτερα που θα μπει στο δημοσιο της ΔΕΗ με απολυτως αδιαβλητες διαδικασιες, ζητω που καηκατε..Κυριολεκτικα

Παντως, απιστευτο το τι μπορει να επινοησει για να απασχοληθει το μυαλο του ανθρωπου οταν εχει εξεταστικη.. απο το να μαγειρεψει γεμιστα, μεχρι να γραψει σε ενα μπλογκ...

Ραντεβου ξανα την 7η Οκτωβρη, τη judgement day της σχολης μας!

Ενα ακομα..

Το ξερω.. Κατεβασαμε ρολα.. Θα μου πεις, ρε μαστορα ολα τα blog τουτης εδω της σφαιρας το μηνα Αυγουστο πηραν αδεια , εσυ δε θα περνες; Ναι αλλα πηραν κατοπιν συνεννοησης με τα υπολοιπα αδελφά blogια, ωστε (επρεπε να) μεινουμε ανοιχτοι την ωρα που οι αλλοι καναν διακοπες.. Αμ δε..

Την εκαμαμεν κ εμεις την κοπανιτσα μας. Με την προφαση οτι και καλα κανουμε ανταποκριση για το blog (τι σοι street stories ειμαστε αλλωστε), αλλωνισαμε καμποσο κ εμεις φετος. Κ ενω σας χρωσταω και καποια μερη απο Σαντορινη, τωρα με βρισκετε να σας χρωσταω ανταποκρισεις απο την τουρνε στη Β.Ελλαδα (κυριως Θασο).. Εν καιρω αγαπητε αναγνωστη(τρια).. Οπλισου με υπομονη και μαντιλακια για τη συγκινηση, καθως εγω κ ο συνεταιρος μου μπηκαμε σε δυσκολη περιοδο.. (εξεταστικης)

Ωστοσο, οπως θα χετε καταλαβει μια ακομη ιδιοτητα τουτου εδω του blog ειναι να σας χρυσωνει το χαπ.. εεε να σας παιζει μουσικη οποτε δεν εχει τπτ να γραψ.. εεε να σας δινει μαθηματα εκλεκτικης μουσικης παιδειας..

Αυτο θα κανω κ σημερα, με την ευκαιρια που βρηκα ενα κομματι που ακουγα καιρο τωρα στο freedom 88,9 και το ψαχνα ειναι η αληθεια.. απολαυστε το.




Living- Transistor

Κυριακή απόγευμα ...

Έφτασε και το απόγευμα λοιπόν, και είμαστε ακόμα εδώ ...κόντρα στη "μόδα" των διακοπών που επικρατεί κάθε χρόνο τέτοια εποχή !!Κανείς όμως δεν ξέρει ακόμα τι τον περιμένει η επόμενη μέρα ... :D Οπότε θα σας αφήσω ένα πολύ ωραίο τραγουδάκι για συντροφιά, σε περίπτωση που δε θα'μαστε ακόμα εδώ στη συνέχεια ...



... μην το πείτε πουθενά λοιπόν (ότι ξεκίνησα και γω το blogging !! ) ...

Santorini, the return (ή αλλιως flush back, part III)

Η μερα της επιστροφης ξεκινησε σαν ολες τις προηγουμενες.. με ελαφρυ πονοκεφαλο απο την προηγουμενη νυχτα και αβυσαλεα πεινα να καταβροχθησω οτι βρισκοταν μπροστα μου. Αλλα επειδη ειχαμε μολις μπει στον Αυγουστο και δεδομενης της νηστειας που μολις αρχιζε , ειχα αντικειμενικα κολληματα στο να φαω τον room-mate. Ετσι συμβιβαστηκα με ενα τοστ διαιτης. Ειχαμε αλλωστε και καλλη να επιδειξομε εις τας βραχωδεις και πολυπληθεις εξ Ιταλιας ορμωμενων τουριστριων παραλιας...

Μετα το τελευταιο σαντορινιο μπανιο, ηρθαν τα σουβενιρ της τελευταιας στιγμης. Εκτος απο το περιεργο εκεινο γυαλινο μπουκαλακι που περνουμε ολοι σε καθε ελληνικο νησι (εκεινο που ειναι δοχειο λαδιου κ εχει ενα διαμερισμα και για ξυδι) ξανα και ξανα γιατι πολυ απλα καθε οκτωβρη σπαει, πηρα και ενα κρασι (δοκιμαστε σαντορινιο κρασι θα με θυμηθειτε).. Το χω παραδοση αλλωστε οταν πηγαινω σε καθε τοπο να δοκιμαζω (αν προλαβω τον πατερα μου δηλαδη) το κρασι τους.

Καπως ετσι, εφτασε η ωρα της βαλιτσας.. και του ταξιου.. γιατι για να πας (σιγουρα-100% που λενε :P ) στο λιμανι της σαντορινης χρειαζεσαι ταξι.. Οι τυποι ειναι θεοι. Βαζουνε απο 4 ατομα σε καθε ταξι και βαλιτσες μεχρι κ στην οροφη, και χρεωνουν μια κουρσα 10-15 λεπτων με 10 εουρος τον καθενα.. 40 ευρουλακια κολλαριστα με γευση φραουλα. Θα μου πεις, ενα καλοκαιρι δουλευουν κ αυτοι.. θα σου πω δικιο εχεις, ολο τον υπολοιπο χρονο καθονται (:P)

Στο πλοιο (aka ΚΤΕΛ θαλασσης) ολα καλα, 5μιση ωρες καναμε για πειραια, αλλα αυτο ηταν λιγο περιεργο δεδομενου οτι στον πηγαιμο καναμε περιπου την ιδια ωρα αλλα ειχε 7-8 μποφορακια κ καναμε τραμπαλα.. Την ωρα που το πλοιο προσεγγιζε πειραια (αρχισαν να φαινονται δλδ στα ανατολικα τα φωτα της πολης γνωστου --και του μοναδικου-- αναγνωστη τουτου δω του μπλογκ) ειπα να πρωτοτυπησω.. Ναι. Θα εκανα το μεγαλο βημα.. θα εβγαινα μια φορα απο τους πρωτους απο το καραβι!!!!

Πρωτο βημα η ανευρεση βαλιτσας. Ω τι αγχος μεχρι να πας στο σημειο που την αφησες.. Παντα σκεφτεσαι οτι τελικα δε θα τη βρεις. Αλλα, οταν τη βρισκεις κανεις τοσες χαρουλες που τελικα τη φωτογραφιζεις.. και μαζι μαυτη το ποδι μιας νοστιμουλας ισπανιδας..


Κ ενω προσπαθεις να πιασεις γνωριμια με τη συμπαθη συγγενη της Penelope Cruz μιλωντας της (--για τι αλλο ρε στοκε;--) για τη μπαρτσελονα , ανοιγουν οι πυλες της κολασεως και να σου η ισπανιδα --Ai mast faind a taxi tou the erport, mast kats mai flait-- χανεται στον οριζοντα..



Αχ. Αχ βρε τι μας κανουν αυτα τα τάξι. Αλλα δε πτοουμαστε. Υπαρχει κ ο ηλεκτρικος. Αχα! Κοιταζω στα χερια μου τα μοναδικα υπαρχοντα που μου εμειναν απο την τρομακτικη εμπειρια στα χερια των σαντορινιων αυτονομιστων .
Και σκεφτομαι οτι ημουν ηδη αρκετα γκαντεμης για να επιβεβαιωσω το νομο του μερφυ, οποτε αποφασισα να μη κανω τρακα καποια αλλη τουριστρια.. Ηταν προδιαγεγραμμενο.. τα υπαρχοντα μου θα γινονταν αμεσως ενα εισιτηριο για τον ηλεκτρικο, κ απο κει ζουπιτος για το ξεστρωτο κρεβατι που ειχα αφησει καποιο χαραμα μερικες μερες πριν , για να προλαβω το πλοιο που εφευγε για σαντορινη..

Farewell Santorini.. Ησουν απο τα πιο ομορφα μερη που εχω δει ever.
(ΥΓ: κ αυτο θα το διαπιστωσετε στο φωτορεπορταζ των part II, I που ακολουθουν :-) )